Voorwoord van de redactie

Als vereniging zijn we natuurlijk altijd bezig om te kijken hoe we onze inkomsten kunnen vergroten. Via SponsorKliks is dit nu mogelijk op een simpele manier die u en ons niets kost.

 

Het enige dat hiervoor nodig is, is wanneer u online iets koopt, om eerst via onze website op het SponsorKliks logo bovenaan de pagina te klikken.

 

 

U komt vervolgens op onze eigen SponsorKliks website, waar u op de normale manier uw kleding, schoenen, eten, speelgoed, sportartikelen, reizen en elektronica kan bestellen bij een grote hoeveelheid webwinkels.

 

Deze lijst omvat o.a. Bol.com, Thuisbezorgd.nl, AH.nl, MediaMarkt, Zalando, Wehkamp, Coolblue, maar ook sites als Booking.com en Couverts.nl voor reizen en reserveringen.

 

Op de website van de gekozen winkel kunt u vervolgens op de normale manier uw bestelling plaatsen.

Over elke transactie krijgt TVP een commissie, terwijl er voor u niets verandert en u de normale prijs betaalt.

 

·        Bestelling via Thuisbezorgd.nl     Commissie voor TVP:      Euro 0.75

·        Reservering via Couverts.nl         Commissie voor TVP:      Euro 2.63

·        MediaMarkt                                  Commissie voor TVP:      2.25%

 

Shop dus via onze TVP website of meteen via http://www.sponsorkliks.com/winkels.php?club=6131&u=09s

 

Het kost geen cent extra maar levert wel extra inkomsten op voor onze vereniging.

Beste leden,

 

Graag verzoeken wij al onze leden die over Facebook beschikken de Facebookpagina van T.V. Poortugaal te 'liken'.

Dit houdt in:
- Log in op Facebook en zoek naar Tennisvereniging Poortugaal
- Je komt dan op de Facebookpagina van TVP
- Klik hierna op 'Vind ik leuk'

 

De kaarten zijn geschud!

Is Hans de Haan nu voor of tegen belastingontduiking?               

Het uitzicht is fenomenaal. Als door een venster kijk ik tussen de oleanders naar de turquoise zee waarop enkele zeilboten langzaam voortglijden. Met het gekwinkeleer van een kolibrie gelardeerd met het geroep van een geelbuikje waan ik mij op een tropisch eiland. Sterker nog, ik zit aan de rand van het zwembad op het buiten van Hans en Ria de Haan op Curaçao. Een aantal jaren terug had Hans het wel gezien in Zwitserland waar hij in Gstaad een pied a terre had. De bergen die hij altijd zo mooi had gevonden begonnen hem ineens tegen te staan. Het werd hem te benauwend, ze belemmerden zijn uitzicht, hij wilde meer vrijheid. En omdat hij met enige regelmaat op de bovenwindse eilanden enkele masterclasses geeft aan studenten van de Universiteit van Curaçao was zijn oog een keer gevallen op dit stulpje met het weidse uitzicht. Op de vraag aan Hans of we een keer een afspraak konden maken om zijn activiteiten voor het bestuur van TVP over het voetlicht te krijgen stelde hij voor dat op een zonnige lokatie te doen. Waarvan akte.

 

“Wat een salamanders hier Hans.” Ik wijs op een van de oleanders waar twee diertjes doodstil tegen de stam geplakt zitten. “Dat zijn hagedissen Piet, geen salamanders.” antwoordt Hans direct. “Dat zie je toch wel. Een salamander behoort tot de soort van amfibieën terwijl een hagedis een reptiel is. Voor hagedissen is deze temperatuur een natuurlijke habitat met die felle zon terwijl de salamander door zijn dunne vochtige huid erg snel kan uitdrogen. De salamander komt dan ook veel meer in het water voor dan op het land. Ik moet wel toegeven Piet, dat het wel lastig om dit soort diertjes uit elkaar te houden. Maar ik wil je nog wel een duidelijker onderscheid tussen deze twee meegeven: als het diertje snel weg rent als jij het van dichtbij wilt bekijken is het een hagedis, waggelt het beestje stap voor stap weg dan is het een salamander. Grappig he?” “Oké Hans, de toon is gezet.” Zullen we maar beginnen met het interview want daar ben ik tenslotte voor over gevlogen.” “Hans leunt tevreden achteruit en kijkt mij voldaan aan en zegt: “Roept u maar.”

 

“Hans, wat zijn als secretaris zoal jouw taken in het bestuur?” stel ik mijn eerste vraag. “Dat is een redelijk gevarieerd pakket Piet.” steekt Hans van wal. “Dat varieert van het notuleren tijdens bestuursvergaderingen tot het schrijven van de verslagen. Verder het  aanvragen van vergunningen bij de gemeente voor diverse ontheffingen voor feestavond en toernooien, het verzorgen van attenties voor leden enzovoort, enzovoort. Je bent eigenlijk de rechterhand van de voorzitter. We stellen samen ook de agenda samen en overleggen over diverse zaken ook in bilateraaltjes. “Als ik het zo hoor vraag ik me af waarom je eigenlijk geen voorzitter bent geworden Hans?” daag ik hem uit. “Lijkt mij een uitgemaakte zaak Piet, ten eerste ben ik al voorzitter, zij het een ‘vicevoorzitter’ en ten tweede, kunnen wij ons een betere voorzitter dan Annemarie voorstellen? dat dacht ik niet!” Hans leunt weer even naar achteren en kijkt mij vragend aan. “Weet jij een betere dan Piet?” “Volgens mij stel ik hier de vragen Hans. Vertel eens, hoe ben je er eigenlijk ingerold, in het bestuur bedoel ik dan?” Hans gaat even verzitten en zegt: “Reeds een aantal jaren ben ik in de vereniging actief. Ooit ben ik, net als jij nu, begonnen als redactielid. We hadden toen een vierkoppig redactieteam.” “Dat klinkt als heel lang geleden Hans.” “Dat valt wel weer mee hoor. In 2001 zijn we als gezin, Ria, Walter, Maurits en ik zei de gek, na een half jaar wachttijd, lid geworden van TVP.” “Dat valt inderdaad mee, ik dacht dat je al veel langer lid was.” “Neen, wij tennissen wel al langer. Wij zijn begonnen bij TC Nienoord in Tolbert, een klein dorpje dat valt onder de gemeente Leek. Daar kreeg Walter nog bondstraining in Groningen, dat is bij elkaar zo’n 24 jaar geleden.” “Even terug naar je vrijwilligerscarrière bij TVP.” onderbreek ik Hans. “We waren gebleven bij de redactie.” “Klopt Piet. Toen ik daarmee was gestopt bleef ik overigens wel, onder pseudoniem, stukjes schrijven. Daarna ben ik 4 jaar penningmeester geweest en nu ben ik alweer twee jaar secretaris.” “Waarom ben je overgestapt naar secretaris? Vond je dat leuker?” Hans weegt zijn woorden zorgvuldig en antwoordt: “Het penningmeesterschap vond ik eerlijk gezegd wel leuker, cijfers liggen mij na aan het hart zoals je weet. Maar de functie van secretaris kwam vacant en we konden geen invulling vinden. Toen heb ik Martijn benaderd of hij wellicht penningmeester wilde worden waarbij ik dan de plaats van secretaris innam. En zo geschiedde.”

 

 

Ria komt met een dienblad aangelopen waarop een grote karaf water met ijs staat en een aantal glazen. Ze is gekleed in een sarong-achtige jurk in een veelkleurig dessin. Als ze het dienblad neerzet zie ik dat het een Dries van Noten is. “Jullie zullen wel dorstig zijn van al dat gepraat. Ze schenkt twee glazen in en zegt: “Het is nog iets te vroeg voor een glaasje wijn vind ik.” “Schat er zit altijd wel ergens op de wereld een vijf in de klok.” schatert Hans. Ria glimlacht vriendelijk naar Hans en zegt: “Water is goed voor de mens dus ook voor jou.” Ik bedank Ria, pak mijn glas en neem een slok. Het water glijdt door mijn keel en is zeker niet verkeerd met deze temperatuur terwijl ik in eerste instantie toch liever een pilsje had gehad.

 

“Is de club naar jouw mening sterk veranderd sinds jij hier lid geworden bent?” ga ik verder nadat Ria verderop aan de andere kant van het zwembad haar boek weer heeft opgepakt. “Bedoel je qua karakter naar ik aanneem?” “De fysieke wijzigingen kunnen we met elkaar wel waarnemen Hans.” “Dan begrijp ik jouw vraag goed Piet. Naar mijn bescheiden mening is het karakter gelijk gebleven: nog even laagdrempelig, mensen worden hier met open armen ontvangen, we hebben nog steeds buitengewoon gemotiveerde commissies, dat was vroeger al en dat is nog steeds zo. En er heerst hier ook geen clubjesgeest. Iedereen gaat gewoon met iedereen om en dat is volgens mij ook het voordeel dat wij zo’n kleine gemeenschap zijn.” “Wat zijn de plannen voor de nabije toekomst bij TVP Hans?” Voordat Hans antwoordt drinkt hij zijn glas leeg en vult onze beide glazen nog een keer bij. “Wij kennen geen lange termijnplannen hoewel we die voorheen wel hebben gehad. Die raakten echter in het slop. Langer dan een jaar vooruitkijken doen we derhalve niet meer. Zoals je al eerder hebt kunnen lezen is een klein comité bezig om te kijken welke kansen er zijn om padel bij TVP onder te brengen. Dat zou een mooie nieuwe impuls voor de vereniging kunnen betekenen. Ideeën vanuit de leden zijn altijd welkom. We kennen voor elke bestuursvergadering het inloopuur maar daar wordt nog weinig gebruik van gemaakt. Aan de andere kant zijn wij als bestuur heel benaderbaar dus als mensen iets kwijt willen hoeven ze daar niet mee te wachten tot de volgende bestuursvergadering.”

 

“Hans even heel iets anders. Je zit er nu zo ontspannen bij in je slippers, je roze bermuda, witte polo en een strooien hoed op je hoofd. Als ik om mij heen kijk begrijp ik dat ook wel, maar toch, bij TVP kom je af en toe redelijk formeel over. De etiquette die jij zo belangrijk acht, jouw voorkeur om zo nu en dan ouderwets of gedateerd taalgebruik te bezigen maar vooral ook jouw drang om mensen in hun taalgebruik te corrigeren. Had jij liever in een andere eeuw geleefd?” Hans valt even stil en het lijkt even of hij mij niet in zijn buurt waant. Ziet hij nu beelden uit tijden waar de heren van stand bolhoeden droegen, met wandelstokken tegen de kasseien tikten, de tijd aflazen van zakhorloges en dames galant naar de overzijde van het plaveisel geleidden? Hij opent zijn ogen en glimlacht mild en schudt zijn hoofd. “Nee Piet, de tijd waarin wij nu leven is een mooie tijd en als ik achterom kijk wat ik allemaal aan ontwikkelingen heb meegemaakt had ik dat nooit willen missen. Van typemachine naar de eerste tekstverwerker en dan door naar de laptop, de eerste mens op de maan, de digitalisering, het internet, fantastisch toch?” “Komt dat belerende om soms mensen op hun onjuist taalgebruik te wijzen dan uit het feit dat je jaren voor studenten hebt gestaan?” “Nee, absoluut niet!” bast Hans vol vuur. “Nederlands is altijd mijn lievelingsvak geweest. Ik stel het altijd zeer op prijs als mensen de regels van de Nederlandse taal op een juiste wijze weten toe te passen. In mijn ogen verloedert het taalgebruik in Nederland. Ik kan me enorm storen aan hoe regels met voeten worden getreden en daar probeer ik dan zo nu en dan corrigerend in op te treden. Niets mis mee dunkt mij.” “Prima Hans, is ook niks mis mee.” reageer ik met een sussend gebaar. Toch kan ik het niet laten Hans nog even verder te prikkelen en vraag hem: “Naast de colleges die jij sedert jaren op de Erasmus Universiteit Rotterdam geeft heb jij ook een eigen adviesbureau in belastingontduiking heb ik begrepen.” Hans zet grote ogen op en schiet weer uit zijn stoel omhoog: “Parbleu Piet, jij bent slechter geïnformeerd dan ik zou denken. Belastingontduiking is onwettelijk en onwenselijk. Je moet een onderscheid maken tussen belastingontduiking en belastingontwijking. Dat laatste is een kwestie van slim omgaan met de wet.” “Volgens mij is dat een semantische discussie Hans maar laten we daar maar niet over redetwisten. Jij zoekt in ieder geval naar de mazen in de wet.” Hans staat uit zijn stoel op en draait een keer om zijn as. Hij wrijft even over zijn kin en zet zijn hoed af. Ik schenk even wat sterkers voor ons in Piet. Even later komt Hans terug met een mooie fles Pommerol en schenkt de glazen vol.

 

“Proost Piet.” we klinken en Hans pakt de draad weer op. “Na mijn betrekking bij de overheid koos ik voor het bedrijfsleven en ben ik verder gegaan als bedrijfsfiscalist bij het toenmalige KPN. Vervolgens ben ik bij KPMG Meijburg & Co belastingadviseur geworden.” “Wat is het verschil eigenlijk tussen een bedrijfsfiscalist en een belastingadviseur Hans.” “Toen ik als bedrijfsfiscalist werkzaam was verzorgde ik alle belastingzaken voor het bedrijf waar ik werkte. Als belastingadviseur bij KPMG adviseerde ik controllers en FEO’s van klanten van KPMG Meijburg & Co.” “Maar dat doe je niet meer begrijp ik. Af en toe heb ik de indruk dat je al met pensioen bent.” “Dat is jammer dat ik bij jou die indruk achterlaat. Overigens ontvang ik maandelijks al mijn AOW Piet, maar ik werk nog steeds hoor, zij het met wat minder druk op de ketel. Naast mijn opdrachten die ik nu als zelfstandig belastingadviseur voor mijn rekening neem, schrijf ik ook nog steeds commentaren voor diverse vakbladen over fiscaal recht. Ik reageer dan op uitspraken van bijvoorbeeld rechtbanken en de Hoge Raad. En dat is nog steeds te uitdagend en te leuk om dat te laten vallen.” “Dus voorlopig nog even doorgaan.” “Natuurlijk, het is toch hartstikke mooi te worden uitgenodigd voor het geven van een masterclass ‘bedrijfsopvolging en inkomstenbelasting’ op Curaçao. Ik vind het prachtig!” “Heb je naast tennis, je bestuurstaken en je werk nog wel tijd voor andere hobby’s?” “Zeker wel. Ik ben een groot liefhebber van whiskey. Zo ga ik elk jaar naar het International Whisky Festival, voor een ‘nosing and tasting’, een whisky-proeverij en allerlei andere evenementen rondom dit kostelijk vocht. Zowel de Schotse whisky als Ierse whiskey, veelal geschreven met een e tussen de k en de y, maar dat terzijde, kunnen mij beiden bekoren. Amerikaanse whiskey, ook wel bekend als bourbon vind ik waardeloos.” ”Dus als ik jou twee glazen voor zet pik jij zo de Ierse eruit?” ”Wis en waarachtig Piet. Heb je ze bij je?” Sorry Hans maar ik mocht geen alcohol invoeren. Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat jij wel een flesje of wat in huis hebt.” “Natuurlijk kerel, loop maar even mee. Ik heb een paar mooie staan.” Hans gaat mij voor terwijl hij mij al lopend een lezing geeft waarbij allerlei jargon over mij wordt uitgestort: malt, blended, turf, het mouten van gerst, het rijpen, stoken, granen totdat het mij duizelt. Al met al werd het nog een lange avond op Curaçao waarbij de keus uiteindelijk viel op de Connemara, de enige Ierse whiskey met een turfsmaak…

 

Piet Waltmans